بر میگردم

برای فکر، چه ابعاد ساده ای دارد!

دلم عجیب گرفته است.

خیال خواب ندارم.

کنار پنجره رفت

و روی صندلی نرم پارچه ای

نشست:  هنوز در سفرم.

خیال می کنم

در آب های جهان قایقی است

و من - مسافر قایق - هزاران سال است

سرود زنده دریانوردی های کهن را

به گوش روزنه های فصول می خوانم